Omnibus Law และการประกาศสถานการณ์ Public Emergency ของประธานาธิบดี Milei

เมื่อวันพุธที่ 27 ธันวาคม 2566 ที่ผ่านมา นาย Javier Milei ประธานาธิบดีอาร์เจนตินา ได้เสนอร่างกฎหมายที่ประกาศให้ประเทศอยู่ในภาวะ “public emergency” แก่สภาคองเกรส รวมถึงมาตรา 664 มาตราเพื่อเปลี่ยนแปลงรากฐาน โครงสร้างทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจของประเทศอาร์เจนตินา ร่างกฎหมายนี้มีชื่อว่า “omnibus law” โดยมีจุดประสงค์ ขอบเขตและหัวข้อที่หลากหลายอันเกี่ยวข้องกับการโอนอำนาจนิติบัญญัติอย่างกว้างขวางในด้านเศรษฐกิจ การเงิน ประกันสังคม การคลัง สุขภาพ และการเลือกตั้ง ร่างกฎหมายดังกล่าว จะจัดขึ้นในประชุมวิสามัญของรัฐสภา ซึ่งในระหว่างนี้ มีการชุมนุมประท้วงเพื่อต่อต้านประธานาธิบดี Milei ซึ่งตัวเขาได้กล่าวว่า “การชุมนุมโดยเจตนาและชั่วคราวที่มีบุคคลตั้งแต่สามคนขึ้นไป” ถือเป็นการประท้วง โดยมีโทษจำคุกสูงสุด 6 ปี หากเป็นการขัดขวางการขนส่งสาธารณะหรือการให้บริการสาธารณะ

ข้อเสนอของ Milei จะประกาศให้อาร์เจนตินาตกอยู่ในสถานการณ์ “public emergency” จนถึงวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2568 และเป็นระยะเวลาที่สามารถขยายออกไปได้อีกสองปี ซึ่งครอบคลุมวาระการดำรงตำแหน่งทั้งหมดของเขา ภายใต้สถานการณ์ฉุกเฉินนี้ รัฐบาลสามารถใช้อำนาจที่สอดคล้องกับฝ่ายนิติบัญญัติได้ รัฐธรรมนูญของอาร์เจนตินาป้องกันการโอนอำนาจดังกล่าว “ยกเว้นในเรื่องเฉพาะด้านการบริหารหรือเหตุฉุกเฉินสาธารณะ โดยมีระยะเวลาแน่นอนในการใช้อำนาจและอยู่ภายใต้พื้นฐานของคณะผู้แทนที่สภาคองเกรสกำหนด” ข้อเสนอนี้ส่งผลให้เกิดการประท้วงที่เรียกร้องโดยสมาพันธ์แรงงานแห่งชาติ (The Confederation of Labor, CGT) เพื่อต่อต้านมาตรการแรกที่รัฐบาลของ Milei นำมาใช้ โดยผู้ประท้วงเรียกร้องให้ยกเลิกร่างกฎหมายนี้เพื่อปฏิเสธคำสั่งของประธานาธิบดี ซึ่งประกอบด้วยการปฏิรูปกว่า 300 รายการ จากนั้นไม่กี่ชั่วโมงต่อมา รัฐบาลได้เสนอร่างกฎหมายเกือบ 700 มาตราซึ่งมีการแก้ไขกฎหมายอย่างลึกซึ้ง ทำให้เกิดความไม่พอใจในสังคมมากขึ้น

คณะกรรมการกลางสมาพันธรัฐของ CGT จึงจะประชุมกันในวันพฤหัสบดีเพื่อประเมินขั้นตอนต่อไปเพื่อต่อต้านการปฏิรูปโดยกลุ่มขวาจัด โดยมีความเป็นไปได้ที่จะมีการนัดหมายหยุดงาน เพื่อแสดงให้เห็นว่ารัฐบาลฝ่ายขวาจัดของ Milei กำลังเผชิญกับการต่อต้านจากประชาชน

อ้างอิง

ศูนย์บริการข้อมูลธุรกิจไทยในอาร์เจนตินา

19 มกราคม พ.ศ. 2567